Bu kitap, potensiyel olarak ölümcül bir kalp rahatsızlığı olan Uzun QT Sendromunu (UQTS) anlatıyor. Hem kendisinin hem de kızının bu hastalığı asemptomatik olarak taşıması ile, yazar Alatorre okuyucuya, ailede olup bitenleri bazen bir mizah içinde bazen de esinlendirici olarak sunuyor. Bunu yaparken de, kendi kızının etkinlikleri ve günlük yaşamı içine, UQTS ile savaşan diğer insanların öykülerini de serpiştirerek süslüyor. Bu insanların UQTS'li olduklarını nasıl öğrendikleri, bu hastalıkla nasıl uğraştıkları ve yaşamlarını nasıl sürdürdükleri akıcı bir dille anlatılıyor. Bu hastalığı taşıyan kimi insanların, hastalığı taşıdıklarının farkına bile varmadan yaşamlarını normal bir şekilde sürdürüyorlar veya bu hastalıktan ölüp gidiyor. Bazılarına tesadüf eseri UQTS tanısı konuyor ve ilaç ve cihazlarla yaşamlarına devam ediyor. Diğer bazılarının da öbür dünyaya çok kısa ziyaret ettikten sonra geri döndürülüyorlar, büyük ızdıraplardan sonra tanılanabiliyor ve devamında yaşamlarını sürdürüyor. Yazar, bütün bunları, insanların bir mayın tarlasından geçip gitmelerine benzetiyor. Yazarın benzetmesine göre insanlar, mayınlı arazide olduklarını bilmeden geçerken, tesadüfen kıllarına zarar gelmeden geçip gidiyor veya bazıları mayına basıp ölebiliyor, diğer bazıları yaralı olarak kurtuluyor ve bazı müdahalelerle yaşamlarını sürdürüyorlar.

Bu hastalığı taşıyan insanlara, potensiyel olarak ölümcül bir hastalık olmasına rağmen, UQTS tanısı konmasının bir umut ışığı olduğunu belirterek kendilerinin şanslı olduklarının altı çiziliyor. Bunu, yaşamı sürdürmek için, tanısı konularak sorunun ne olduğunu bilmek hiç bilmemekten çok daha iyi seçim olduğunu belirterek onların daha mutlu bir yaşam sürdürmeleri için cesaret veriyor.